1 zo'n mannetje
Frans Breukelman en zijn invloed op tijdgenoten
Zijn leven
Frans Breukelman werd geboren in 1916 in Rotterdam. Zijn ouders waren vrijzinnig en niet onbemiddeld. In de familie Breukelman heerste echter de nare ziekte van Huntington. Frans zijn vader stierf eraan op jonge leeftijd. Zijn moeder raakte daardoor depressief. Frans had een geluk. Zijn vrouw, Willemijntje Cornelia (Mijntje) Verhoog, was namelijk voor hem van onschatbare waarde. Ze voorkwam dat ook hij depressief werd.
In het interview in dit boek stelt Frans op die reden dat zijn vrouw hem heeft gered. Ze gaf hem namelijk de kans voor studie en lette op de financiën en spoorde hem aan. Hoewel Frans heel goed in wiskunde was koos hij toch uiteindelijk voor theologie Frans haalde zelfstandig het Grieks en Latijn en werd tijdens zijn studie theologie vooral geraakt door theologie van Barth en de vertaling van Buber en Rosenzweig. Ook Miskotte had grote invloed op hem. In het kleine plaatsje Simonshaven was Frans jarenlang predikant. Tevens was hij wetenschappelijk medewerker voor de hermeneutiek aan de UvA (Universiteit van Amsterdam). In die hoedanigheid heeft hij veel theologen beïnvloed.
Zijn vertrekpunt
Breukelman verzette zich met hand en tand tegen de Historisch-kritische exegese die de Bijbel weliswaar grondig analyseert maar vervolgens in stukjes knipt. Zo in de trant van: dit is toen geschreven en dat is later toegevoegd. Zo breekt men de eenheid in een onoverzichtelijke veelheid. Breukelman zag de Bijbel als één geheel en las de Bijbel alsof het één groot Boek is met maar één Schrijver. Natuurlijk had hij ook oog van de vele stemmen maar Hij zag dat wel als één groot koor met dezelfde Dirigent. Kortom hij ging uit van de eindtekst en het verstaan van de eindtekst. Met de Historische-kritische exegese, die de Schrift verkruimelt en het Brood van het leven vernietigt, kan men de kansel niet op, vond Breukelman. Breukelman werd geïnspireerd door Barth in zijn visie op de Schrift en door Buber in zijn visie op het vertalen van de Schrift. Gelijke (werk)woorden moet men gelijkelijk vertalen want zo hoort men die ene stem van de grote Auteur.
Over de moderne Bijbelwetenschap (die veelal uitgaat van de Historisch-kritische exegese) en de professoren die daar inhoud aan geven zei Breukelman: "Het Oude testament uitleggen preken hoe moet dat? De grote ellende is dat je geen hulp krijgt van de wetenschappelijke exegese. Die laat je in de kou staan. De zogenaamde Bijbelwetenschap slaat op de kerkelijke praxis (praktijk) als een tang op een varken. Die theologie heeft met de praxis (praktijk) van de ecclesia (gemeente) niets te maken. Dat is een dolgedraaid specialisme van een stelletje professoren. De één is nog knapper dan de ander, En ze zitten maar geleerd te doen. Ik heb een vreselijke hekel aan professoren."
Zijn invloed
Breukelman trok veel jonge theologen naar Simonshaven, zo blijkt uit dit boek '1 zo'n mannetje En zijn invloed op tijdgenoten'. Hij leerde hen de Bijbel te lezen los van de Historisch-kritische exegese (de Broodverkruimelaar) en dat was broodnodig wilde men de gemeente kunnen voeden. In dit boek komen veel theologen langs zoals de overleden oudtestamenticus prof. dr. Karel Deurloo aan de UvA, Rochus Zuurmond, Cees den Heyer, Ad van Nieuwpoort en zelfs wijlen Kees Tukker (prof. dr. C. A. Tukker). Uit alles blijkt dat door de bank genomen de Historisch-kritische exegese de tekst niet openvalt voor de verkondiging maar eerder wordt toegesloten. Breukelman echter nam de Bijbel zelf als uitgangspunt. De Reformatie leerde dat de Schrift zichzelf uitlegt.
In zekere zin ging Breukelman in dat spoor. Toch was Breukelman ook weer niet geheel orthodox. Hij nam de eindgestalte van de tekst als uitgangspunt maar ontkende niet dat de Bijbel een ingewikkelde menselijke ontstaansgeschiedenis heeft. Ook bij Breukelman staat het Schriftgezag op de tocht. Zij het wel minder dan bij de Historisch-kritische exegese.
Zijn uitzicht
Tot slot, Kees Tukker schrijft over Breukelman toen hij hem op een maandagmorgen sprak in zijn studeerkamer en vroeg hoe het met hem ging: ''Ach Kees, wat zal ik zeggen? Aan allerhande ellendigheid ja aan de verdoemenis zelf onderworpen maar - en zijn gezicht begon te lichten - nochtans in Christus gerechtvaardigd en zo tot een kind vaan God aangenomen!' Dat waren voor Kees Tukker de diepste ontmoetingen die hij met Frans ooit heeft gehad.
Frans Breukelman en zijn invloed op tijdgenoten
Zijn leven
Frans Breukelman werd geboren in 1916 in Rotterdam. Zijn ouders waren vrijzinnig en niet onbemiddeld. In de familie Breukelman heerste echter de nare ziekte van Huntington. Frans zijn vader stierf eraan op jonge leeftijd. Zijn moeder raakte daardoor depressief. Frans had een geluk. Zijn vrouw, Willemijntje Cornelia (Mijntje) Verhoog, was namelijk voor hem van onschatbare waarde. Ze voorkwam dat ook hij depressief werd.
In het interview in dit boek stelt Frans op die reden dat zijn vrouw hem heeft gered. Ze gaf hem namelijk de kans voor studie en lette op de financiën en spoorde hem aan. Hoewel Frans heel goed in wiskunde was koos hij toch uiteindelijk voor theologie Frans haalde zelfstandig het Grieks en Latijn en werd tijdens zijn studie theologie vooral geraakt door theologie van Barth en de vertaling van Buber en Rosenzweig. Ook Miskotte had grote invloed op hem. In het kleine plaatsje Simonshaven was Frans jarenlang predikant. Tevens was hij wetenschappelijk medewerker voor de hermeneutiek aan de UvA (Universiteit van Amsterdam). In die hoedanigheid heeft hij veel theologen beïnvloed.
Zijn vertrekpunt
Breukelman verzette zich met hand en tand tegen de Historisch-kritische exegese die de Bijbel weliswaar grondig analyseert maar vervolgens in stukjes knipt. Zo in de trant van: dit is toen geschreven en dat is later toegevoegd. Zo breekt men de eenheid in een onoverzichtelijke veelheid. Breukelman zag de Bijbel als één geheel en las de Bijbel alsof het één groot Boek is met maar één Schrijver. Natuurlijk had hij ook oog van de vele stemmen maar Hij zag dat wel als één groot koor met dezelfde Dirigent. Kortom hij ging uit van de eindtekst en het verstaan van de eindtekst. Met de Historische-kritische exegese, die de Schrift verkruimelt en het Brood van het leven vernietigt, kan men de kansel niet op, vond Breukelman. Breukelman werd geïnspireerd door Barth in zijn visie op de Schrift en door Buber in zijn visie op het vertalen van de Schrift. Gelijke (werk)woorden moet men gelijkelijk vertalen want zo hoort men die ene stem van de grote Auteur.
Over de moderne Bijbelwetenschap (die veelal uitgaat van de Historisch-kritische exegese) en de professoren die daar inhoud aan geven zei Breukelman: "Het Oude testament uitleggen preken hoe moet dat? De grote ellende is dat je geen hulp krijgt van de wetenschappelijke exegese. Die laat je in de kou staan. De zogenaamde Bijbelwetenschap slaat op de kerkelijke praxis (praktijk) als een tang op een varken. Die theologie heeft met de praxis (praktijk) van de ecclesia (gemeente) niets te maken. Dat is een dolgedraaid specialisme van een stelletje professoren. De één is nog knapper dan de ander, En ze zitten maar geleerd te doen. Ik heb een vreselijke hekel aan professoren."
Zijn invloed
Breukelman trok veel jonge theologen naar Simonshaven, zo blijkt uit dit boek '1 zo'n mannetje En zijn invloed op tijdgenoten'. Hij leerde hen de Bijbel te lezen los van de Historisch-kritische exegese (de Broodverkruimelaar) en dat was broodnodig wilde men de gemeente kunnen voeden. In dit boek komen veel theologen langs zoals de overleden oudtestamenticus prof. dr. Karel Deurloo aan de UvA, Rochus Zuurmond, Cees den Heyer, Ad van Nieuwpoort en zelfs wijlen Kees Tukker (prof. dr. C. A. Tukker). Uit alles blijkt dat door de bank genomen de Historisch-kritische exegese de tekst niet openvalt voor de verkondiging maar eerder wordt toegesloten. Breukelman echter nam de Bijbel zelf als uitgangspunt. De Reformatie leerde dat de Schrift zichzelf uitlegt.
In zekere zin ging Breukelman in dat spoor. Toch was Breukelman ook weer niet geheel orthodox. Hij nam de eindgestalte van de tekst als uitgangspunt maar ontkende niet dat de Bijbel een ingewikkelde menselijke ontstaansgeschiedenis heeft. Ook bij Breukelman staat het Schriftgezag op de tocht. Zij het wel minder dan bij de Historisch-kritische exegese.
Zijn uitzicht
Tot slot, Kees Tukker schrijft over Breukelman toen hij hem op een maandagmorgen sprak in zijn studeerkamer en vroeg hoe het met hem ging: ''Ach Kees, wat zal ik zeggen? Aan allerhande ellendigheid ja aan de verdoemenis zelf onderworpen maar - en zijn gezicht begon te lichten - nochtans in Christus gerechtvaardigd en zo tot een kind vaan God aangenomen!' Dat waren voor Kees Tukker de diepste ontmoetingen die hij met Frans ooit heeft gehad.
