Strijdvaardig leven
In het spoor van Socrates, Seneca en de samoerai
Pablo M. Lamberti
Het boek is uitgegeven door Boom uitgevers en kan besteld worden via https://www.bua.nl/product/100-10131_Strijdvaardig-leven
Wie Pablo M. Lamberti is
Pablo M. Lamberti (1985) studeerde filosofie en bedrijfswetenschappen. Hij promoveert aan de Universiteit van Amsterdam op een proefschrift over luisteren als spirituele oefening in de klassieke oudheid. Verder houdt hij zich intensief bezig met interculturele filosofie en levenskunst. Strijdvaardig leven is zijn eerste boek. ‘
De kern van het boek
Filosofie heden ten dage wordt door velen gezien als luchtfietserij. Het gaat over veel zaken behalve over onze werkelijkheid en het gewone leven, vinden velen. Lamberti laat in dit boek zien dat een goede filosofie concreter en praktischer is dan menigeen zou verwachten. Om dit doel te bereiken heeft Lamberti drie personen genomen. Allereerst Socrates, vervolgens Seneca en tot slot de Japanse strijders, de samoerai. Allen drie de personen hebben als beginletter de letter s. Het gemeenschappelijke is niet zo zeer de beginletter s. Gemeenschappelijk hebben zij dat zij een strijdvaardig leven leefden. Socrates en Seneca hadden de krijgers als voorbeeld en de samoerai waren zelf krijgers. Strijdvaardig leven is geen kwestie van kennen maar van kunnen. Het is een vaardigheid en niet slechts kennis.
Leren van de krijgers
Socrates is zelf krijger geweest. Wie een goed krijger wil zijn moet doorzettingsvermogen hebben. Bovendien moet je jezelf ook beheersen en kalmte bewaren. Deze deugden kom je ook weer tegen bij Socrates. Hij streed met andere filosofen over de waarheid maar beschikte ook over een groot doorzettingsvermogen. In zijn dialogen met anderen komt dat naar voren. Tijdens het proces toen hij ter dood veroordeeld werd, bleef Socrates opmerkelijk kalm. Hij onderging zijn dood gelaten.
Seneca, een stoïcijn, stond deze kalmte ook voor. Dingen die je niet kunt veranderen en dus onvermijdelijk zijn, moet je met kalmte tegemoet treden, volgens hem. Seneca had daarbij niet alleen Socrates als voorbeeld maar vooral ook de gladiatoren (de zwaardvechters) die aan het begin van het gevecht dapper zeiden: 'Ave Caesar! Ave Imperator! morituri te salutant'' (gegroet keizer, gegroet bevelhebber, zij die gaan sterven groeten u). Over het bereid zijn om te sterven schreef Seneca een boek met als titel: 'De goede dood'.
Van Xenophon naar Plato
Interessant is het dat Pablo Socrates allereerst benadert via Xenophon in plaats van via Plato. Er is discussie onder geleerden wie van beide heren een goed beeld heeft neergezet van Socrates. Sommige geleerden zeggen dat Plato te veel heeft geschreven over Socrates, hij voegde dus eigen stukken toe en dat Xenophon te weinig heeft geschreven. Plabo laat deze discussie liggen en begint gewoon met Xenophon. Xenophon die Socrates vanuit zijn soldatentijd heeft gekend, tekent Socrates als een moedige strijder. Pablo laat zien dat Plato hier bij aansluit. Een goede strijder is moedig, matig en heeft zelfbeheersing. Deze veelal letterlijke strijdvaardigheid die Xenophon tekent, komen we weer tegen bij Plato maar dan vooral in filosofisch opzicht. Socrates is volgens Plato een onvermoeibare strijder voor de waarheid en het ware deugdzame leven. Xenophon is nooit in de leer geweest bij Socrates. Zijn schrijverij over Socrates heeft een beperkte waarde. Pablo laat zien dat Xenophon wel een goede inleiding geeft op Socrates en dat Plato die inleiding aanvult en verdiept.
Plato tekent bijvoorbeeld Socrates in het symposium als een man die de hele nacht door blijft filosoferen terwijl zijn opponenten en luisteraars in slaap vallen. Dat ziet op doorzettingsvermogen, een eigenschap die een strijder niet vreemd is. Socrates blijkt dus ook als filosoof strijdvaardig te zijn. Hij zet zijn strijdvaardige soldaten leven, wat getekend wordt door Xenophon, voort in het uitdragen en propageren van deugden die de maatschappij beter maken, wat men weer kan lezen bij Plato. Plato vult Xenophon dus aan als het om een strijdvaardig leven gaat.
Een uitdagend boek
Het boek 'Strijdvaardig leven' bevat ook lessen voor theologen en andere academici. Theologie bijvoorbeeld aan de universiteiten lijkt vaak net als filosofie op een cursus luchtfietserij. Het heeft te weinig te maken met de praktijk van alle dag. In het dagelijkse leven vindt namelijk de geloofsstrijd plaats terwijl men aan de universiteit zich te vaak bezighoudt met vraagstukken die slechts de hersens trainen in zaken die niet al te relevant zijn. Paulus zei aan het einde van zijn leven: 'Ik heb de goede strijd gestreden en het geloof behouden'. Daar gaat het om.
Kortom, het boek dat Pablo M. Lamberti geschreven heeft, daagt de lezer uit om zijn of haar visie te herzien op filosofie, Goede filosofie raakt het gewone leven en vraagt om een strijdvaardig bestaan. Het is meer dan luchtfietserij maar is er helaas maar al te vaak mee verbonden. Om die reden wilde Karl Marx zich geen filosoof noemen.
In het spoor van Socrates, Seneca en de samoerai
Pablo M. Lamberti
Het boek is uitgegeven door Boom uitgevers en kan besteld worden via https://www.bua.nl/product/100-10131_Strijdvaardig-leven
Wie Pablo M. Lamberti is
Pablo M. Lamberti (1985) studeerde filosofie en bedrijfswetenschappen. Hij promoveert aan de Universiteit van Amsterdam op een proefschrift over luisteren als spirituele oefening in de klassieke oudheid. Verder houdt hij zich intensief bezig met interculturele filosofie en levenskunst. Strijdvaardig leven is zijn eerste boek. ‘
De kern van het boek
Filosofie heden ten dage wordt door velen gezien als luchtfietserij. Het gaat over veel zaken behalve over onze werkelijkheid en het gewone leven, vinden velen. Lamberti laat in dit boek zien dat een goede filosofie concreter en praktischer is dan menigeen zou verwachten. Om dit doel te bereiken heeft Lamberti drie personen genomen. Allereerst Socrates, vervolgens Seneca en tot slot de Japanse strijders, de samoerai. Allen drie de personen hebben als beginletter de letter s. Het gemeenschappelijke is niet zo zeer de beginletter s. Gemeenschappelijk hebben zij dat zij een strijdvaardig leven leefden. Socrates en Seneca hadden de krijgers als voorbeeld en de samoerai waren zelf krijgers. Strijdvaardig leven is geen kwestie van kennen maar van kunnen. Het is een vaardigheid en niet slechts kennis.
Leren van de krijgers
Socrates is zelf krijger geweest. Wie een goed krijger wil zijn moet doorzettingsvermogen hebben. Bovendien moet je jezelf ook beheersen en kalmte bewaren. Deze deugden kom je ook weer tegen bij Socrates. Hij streed met andere filosofen over de waarheid maar beschikte ook over een groot doorzettingsvermogen. In zijn dialogen met anderen komt dat naar voren. Tijdens het proces toen hij ter dood veroordeeld werd, bleef Socrates opmerkelijk kalm. Hij onderging zijn dood gelaten.
Seneca, een stoïcijn, stond deze kalmte ook voor. Dingen die je niet kunt veranderen en dus onvermijdelijk zijn, moet je met kalmte tegemoet treden, volgens hem. Seneca had daarbij niet alleen Socrates als voorbeeld maar vooral ook de gladiatoren (de zwaardvechters) die aan het begin van het gevecht dapper zeiden: 'Ave Caesar! Ave Imperator! morituri te salutant'' (gegroet keizer, gegroet bevelhebber, zij die gaan sterven groeten u). Over het bereid zijn om te sterven schreef Seneca een boek met als titel: 'De goede dood'.
Van Xenophon naar Plato
Interessant is het dat Pablo Socrates allereerst benadert via Xenophon in plaats van via Plato. Er is discussie onder geleerden wie van beide heren een goed beeld heeft neergezet van Socrates. Sommige geleerden zeggen dat Plato te veel heeft geschreven over Socrates, hij voegde dus eigen stukken toe en dat Xenophon te weinig heeft geschreven. Plabo laat deze discussie liggen en begint gewoon met Xenophon. Xenophon die Socrates vanuit zijn soldatentijd heeft gekend, tekent Socrates als een moedige strijder. Pablo laat zien dat Plato hier bij aansluit. Een goede strijder is moedig, matig en heeft zelfbeheersing. Deze veelal letterlijke strijdvaardigheid die Xenophon tekent, komen we weer tegen bij Plato maar dan vooral in filosofisch opzicht. Socrates is volgens Plato een onvermoeibare strijder voor de waarheid en het ware deugdzame leven. Xenophon is nooit in de leer geweest bij Socrates. Zijn schrijverij over Socrates heeft een beperkte waarde. Pablo laat zien dat Xenophon wel een goede inleiding geeft op Socrates en dat Plato die inleiding aanvult en verdiept.
Plato tekent bijvoorbeeld Socrates in het symposium als een man die de hele nacht door blijft filosoferen terwijl zijn opponenten en luisteraars in slaap vallen. Dat ziet op doorzettingsvermogen, een eigenschap die een strijder niet vreemd is. Socrates blijkt dus ook als filosoof strijdvaardig te zijn. Hij zet zijn strijdvaardige soldaten leven, wat getekend wordt door Xenophon, voort in het uitdragen en propageren van deugden die de maatschappij beter maken, wat men weer kan lezen bij Plato. Plato vult Xenophon dus aan als het om een strijdvaardig leven gaat.
Een uitdagend boek
Het boek 'Strijdvaardig leven' bevat ook lessen voor theologen en andere academici. Theologie bijvoorbeeld aan de universiteiten lijkt vaak net als filosofie op een cursus luchtfietserij. Het heeft te weinig te maken met de praktijk van alle dag. In het dagelijkse leven vindt namelijk de geloofsstrijd plaats terwijl men aan de universiteit zich te vaak bezighoudt met vraagstukken die slechts de hersens trainen in zaken die niet al te relevant zijn. Paulus zei aan het einde van zijn leven: 'Ik heb de goede strijd gestreden en het geloof behouden'. Daar gaat het om.
Kortom, het boek dat Pablo M. Lamberti geschreven heeft, daagt de lezer uit om zijn of haar visie te herzien op filosofie, Goede filosofie raakt het gewone leven en vraagt om een strijdvaardig bestaan. Het is meer dan luchtfietserij maar is er helaas maar al te vaak mee verbonden. Om die reden wilde Karl Marx zich geen filosoof noemen.
