Een kanttekening bij de theocratie
Wat is theocratie?
Het woord theocratie betekent: Gods regering. Het wil zeggen dat God regeert. In het algemeen genomen kunnen we zeggen dat God altijd regeert en in die zin is er sprake van een theocratie. Dit is geheel Bijbels. Er staan in de Bijbel namelijk de zogenaamde Koningspsalmen. Dat zijn Psalmen waarin God voorgesteld wordt als de Koning die de wereld regeert. Zo lezen we in Psalm 99:1a: 'De HEERE regeert'. Toch is dit niet de Gods regering zoals deze bedoeld is. Voor de zondeval regeerde God en de mens gehoorzaamde. Door de val is God Koning af. Althans Hij is wel Koning maar Hij heeft geen onderdanen die Hem vrijwillig en uit eigen beweging gehoorzamen.
Christus' regering
Bij het begrip theocratie zijn nogal wat vragen te stellen: Is het bijvoorbeeld niet beter om te spreken van een Christus' regering. Namelijk dat God door Zijn Zoon en door Zijn Geest in deze wereld onderdanen werft die God dienen zoals het bedoeld is? (zie Psalm 110:2). Is de theocratie niet iets voor de nieuwe bedeling, de nieuwe hemel en aarde? We lezen in 1 Korinthe 15:28: ' En wanneer Hem alle dingen zullen onderworpen zijn, dan zal ook de Zoon Zelf onderworpen worden Dien, Die Hem alle dingen onderworpen heeft, opdat God zij alles in allen'. Volgens Van Ruler houdt dan Jezus op Messias te zijn en draait alles nog om God. Hier lijkt de theocratie het van de Christologie te winnen. Toch wordt in Lukas 1: 33 van Jezus gezegd: 'En Hij zal over het huis Jakobs Koning zijn in der eeuwigheid, en aan Zijn Koninkrijk zal geen einde zijn'. Nicea/Constantinopel spreekt dit na omdat een zekere Marcellus van Ancyra ook stelde dat Jezus voor een zekere tijd aangesteld is als Koning maar dat uiteindelijk alles om God Zelf draait. In Nicea/Constantinopel staat daarom van Jezus: 'En Hij zal weer komen en met glorie oordelen de levenden en de doden: wat betreft Zijn rijk/regering er zal geen einde zijn (De Latijnse tekst luidt: Et iterum venturus est cum gloria iudicare vivos et mortuos: cuius regni non erit finis.). De theocratie kan men blijkbaar toch weer niet los weken van de Christologie. Kortom ook in het hiernamaals waar God alles zal zijn en in allen blijft de Christocratie bestaan.
Christocratie
Het begrip theocratie is eigenlijk te algemeen en brengt het christendom in de gevarenzone. De Islam kent namelijk ook zijn theocratie. Alles moet zich onderwerpen aan Allah. Voor men het weet, wordt men ingedeeld in dat kamp. Veel beter is het te spreken van een Christocratie en Hem als Voorbeeld te nemen. Jezus was namelijk bewogen met zondaren en wars van geweld. Hij zei namelijk: 'Mijn Koninkrijk is niet van deze wereld. Indien Mijn Koninkrijk van deze wereld ware, zo zouden Mijn dienaren gestreden hebben' (Johannes 18:36)'.
Een koninklijk priesterdom
In Exodus 19:6a staat dat Israël een 'priesterlijk koninkrijk' dient te zijn, een heilig volk. Priesters moesten zich geheel en al aan de dienst van God toewijden door heilig te leven. Dat is wat Israël doen moest. Het woord 'koninkrijk' staat hier zelfstandig en 'priesterlijk' is bijgevoegd. Israël diende een soort theocratie te zijn als voorbeeld voor de andere volken. Petrus haalt deze tekst aan als hij de christenen in de verstrooiing duidelijk wil maken hoe belangrijk de toewijding aan God is (1 Petrus 1:9): 'Maar gij zijt een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterdom, een heilig volk, een verkregen volk; opdat gij zou verkondigen de deugden Degenen, Die u uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht.' Maar zijn citaat is niet een kopie. De gemeente is niet gelijk aan het oude Israël. Petrus keert daarom de visie van Mozes om. Mozes zegt: 'Gij een priesterlijk koninkrijk'. Petrus zegt: 'Gij zijt een koninklijk priesterdom'. Centraal staat de heilige levenswandel van de priester, verwoord in het zelfstandig naamwoord 'priesterdom'. Het woord 'koninkrijk' staat niet meer centraal als zelfstandig naamwoord zoals in Exodus 19:6a maar is bijvoeglijk geworden tot 'koninklijk'.
Jezus de koninklijke Priester
Kortom 'koninkrijk' als zelfstandig naamwoord is niet haalbaar voor de christenen. De theocratie moeten christenen uit hun hoofd zetten. Ze moeten gaan voor het priesterdom, voor een heilig leven. De gemeente zal namelijk in de wereld verdrukking hebben maar mag weten dat Christus regeert te midden van Zijn vijanden (Psalm 110:2). Ook Jezus de Koning blijkt toch meer Priester te zijn dan Koning zo lezen we in Psalm 110:4, het hart en centrum van deze Psalm. Jezus is namelijk de Priester bij uitnemendheid die Zich Koninklijk geofferd heeft om vijanden met God te verzoenen...
Wat is theocratie?
Het woord theocratie betekent: Gods regering. Het wil zeggen dat God regeert. In het algemeen genomen kunnen we zeggen dat God altijd regeert en in die zin is er sprake van een theocratie. Dit is geheel Bijbels. Er staan in de Bijbel namelijk de zogenaamde Koningspsalmen. Dat zijn Psalmen waarin God voorgesteld wordt als de Koning die de wereld regeert. Zo lezen we in Psalm 99:1a: 'De HEERE regeert'. Toch is dit niet de Gods regering zoals deze bedoeld is. Voor de zondeval regeerde God en de mens gehoorzaamde. Door de val is God Koning af. Althans Hij is wel Koning maar Hij heeft geen onderdanen die Hem vrijwillig en uit eigen beweging gehoorzamen.
Christus' regering
Bij het begrip theocratie zijn nogal wat vragen te stellen: Is het bijvoorbeeld niet beter om te spreken van een Christus' regering. Namelijk dat God door Zijn Zoon en door Zijn Geest in deze wereld onderdanen werft die God dienen zoals het bedoeld is? (zie Psalm 110:2). Is de theocratie niet iets voor de nieuwe bedeling, de nieuwe hemel en aarde? We lezen in 1 Korinthe 15:28: ' En wanneer Hem alle dingen zullen onderworpen zijn, dan zal ook de Zoon Zelf onderworpen worden Dien, Die Hem alle dingen onderworpen heeft, opdat God zij alles in allen'. Volgens Van Ruler houdt dan Jezus op Messias te zijn en draait alles nog om God. Hier lijkt de theocratie het van de Christologie te winnen. Toch wordt in Lukas 1: 33 van Jezus gezegd: 'En Hij zal over het huis Jakobs Koning zijn in der eeuwigheid, en aan Zijn Koninkrijk zal geen einde zijn'. Nicea/Constantinopel spreekt dit na omdat een zekere Marcellus van Ancyra ook stelde dat Jezus voor een zekere tijd aangesteld is als Koning maar dat uiteindelijk alles om God Zelf draait. In Nicea/Constantinopel staat daarom van Jezus: 'En Hij zal weer komen en met glorie oordelen de levenden en de doden: wat betreft Zijn rijk/regering er zal geen einde zijn (De Latijnse tekst luidt: Et iterum venturus est cum gloria iudicare vivos et mortuos: cuius regni non erit finis.). De theocratie kan men blijkbaar toch weer niet los weken van de Christologie. Kortom ook in het hiernamaals waar God alles zal zijn en in allen blijft de Christocratie bestaan.
Christocratie
Het begrip theocratie is eigenlijk te algemeen en brengt het christendom in de gevarenzone. De Islam kent namelijk ook zijn theocratie. Alles moet zich onderwerpen aan Allah. Voor men het weet, wordt men ingedeeld in dat kamp. Veel beter is het te spreken van een Christocratie en Hem als Voorbeeld te nemen. Jezus was namelijk bewogen met zondaren en wars van geweld. Hij zei namelijk: 'Mijn Koninkrijk is niet van deze wereld. Indien Mijn Koninkrijk van deze wereld ware, zo zouden Mijn dienaren gestreden hebben' (Johannes 18:36)'.
Een koninklijk priesterdom
In Exodus 19:6a staat dat Israël een 'priesterlijk koninkrijk' dient te zijn, een heilig volk. Priesters moesten zich geheel en al aan de dienst van God toewijden door heilig te leven. Dat is wat Israël doen moest. Het woord 'koninkrijk' staat hier zelfstandig en 'priesterlijk' is bijgevoegd. Israël diende een soort theocratie te zijn als voorbeeld voor de andere volken. Petrus haalt deze tekst aan als hij de christenen in de verstrooiing duidelijk wil maken hoe belangrijk de toewijding aan God is (1 Petrus 1:9): 'Maar gij zijt een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterdom, een heilig volk, een verkregen volk; opdat gij zou verkondigen de deugden Degenen, Die u uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht.' Maar zijn citaat is niet een kopie. De gemeente is niet gelijk aan het oude Israël. Petrus keert daarom de visie van Mozes om. Mozes zegt: 'Gij een priesterlijk koninkrijk'. Petrus zegt: 'Gij zijt een koninklijk priesterdom'. Centraal staat de heilige levenswandel van de priester, verwoord in het zelfstandig naamwoord 'priesterdom'. Het woord 'koninkrijk' staat niet meer centraal als zelfstandig naamwoord zoals in Exodus 19:6a maar is bijvoeglijk geworden tot 'koninklijk'.
Jezus de koninklijke Priester
Kortom 'koninkrijk' als zelfstandig naamwoord is niet haalbaar voor de christenen. De theocratie moeten christenen uit hun hoofd zetten. Ze moeten gaan voor het priesterdom, voor een heilig leven. De gemeente zal namelijk in de wereld verdrukking hebben maar mag weten dat Christus regeert te midden van Zijn vijanden (Psalm 110:2). Ook Jezus de Koning blijkt toch meer Priester te zijn dan Koning zo lezen we in Psalm 110:4, het hart en centrum van deze Psalm. Jezus is namelijk de Priester bij uitnemendheid die Zich Koninklijk geofferd heeft om vijanden met God te verzoenen...
