Leeslint divers
1) De overwinning van het christendom
Athanasius van Alexandrië
In zijn geschrift 'Over de menswording van het woord' geeft Athanasius van Alexandrië een aantal argumenten waarom Jezus de Messias is. Hij opponeert hierbij tegen de Joden. Athanasius stelt dat met de komst van Jezus de Joden verstoken zijn van de profetie, de koning en de tempel. Dit was niet het geval in ballingschap want toen was wel de tempel verwoest en werd het koningschap terzijde gesteld maar de profetie ging door. Zo traden Ezechiël en Daniel op in ballingschap. Met de komst van Jezus zijn zowel de tempel, het koningschap als de profetie van de Joden geweken. Dat ziet erop dat de tempeldienst, het koningschap en profetie met de komst van Jezus zijn vervuld. Daaruit blijkt dat Hij de reeds lang beloofde Messias is. De drie ambten zijn dus niet meer te vinden binnen het huidige Jodendom namelijk het ambt van de profeten, priesters en de koningen. Christus is de Gezalfde: Hij is de hoogste Profeet, de grote Priester en eeuwige Koning.
Luther zou zeggen dat door de komst van Jezus de Schrift vervuld is. Alles draait om Hem. De tempeldienst en profetie wezen naar Hem. Door Zijn komst werd zowel de tempeldienst als de profetie om die reden overbodig. Daarom werd de tempel verwoest en zweeg de profetie. Met Zijn komst is de Openbaring voltooid. Wie in Hem gelooft, heeft het eeuwige leven.
2) De moed tot waarheid
Michel Foucault
Dit is een bundel collegedictaten van de colleges die Michel Foucault (1926-1984), een frans filosoof gaf omtrent het spreken van de waarheid. Foucault wilde weer terug naar het vrijmoedig spreken (in Grieks parresia: alles zeggen) uit de klassieke oudheid. Veelal durft men niet de waarheid te spreken. Men durft niet tegen de mening van de meerderheid in te gaan en te zeggen wat men vindt. Vrijmoedig spreken is dus een deugd. Luther bedreef deze deugd. Hij durfde vrijmoedig te spreken zelfs op de rijksdag te Worms in 1521. Hij was van zichzelf geen held maar hij wist dat hem een sterke Held terzijde stond.
3) Postmoderne fabels
Jean- François Lyotard
Lyotard is de man geweest die het tijdperk van het postmodernisme heeft ingeluid. In onze postmoderne wereld vervagen grenzen. Om die reden zijn de grote verhalen uit. Mensen geloven niet meer in grote verhalen zoals het communisme of de vooruitgang die het modernisme dacht te bieden. Wie echter denkt dat nu de grote verhalen uit zijn er plaats is voor het christendom komt bedrogen uit. Lyotard en veel postmodernen zien het christendom ook als een groot verhaal. Er is geen metafysica (iets boven de zichtbare fysieke werkelijkheid). Wat overblijft is deze fysieke wereld en daar geldt: huisje, boompje beestje. Het leven van alle dag.
1) De overwinning van het christendom
Athanasius van Alexandrië
In zijn geschrift 'Over de menswording van het woord' geeft Athanasius van Alexandrië een aantal argumenten waarom Jezus de Messias is. Hij opponeert hierbij tegen de Joden. Athanasius stelt dat met de komst van Jezus de Joden verstoken zijn van de profetie, de koning en de tempel. Dit was niet het geval in ballingschap want toen was wel de tempel verwoest en werd het koningschap terzijde gesteld maar de profetie ging door. Zo traden Ezechiël en Daniel op in ballingschap. Met de komst van Jezus zijn zowel de tempel, het koningschap als de profetie van de Joden geweken. Dat ziet erop dat de tempeldienst, het koningschap en profetie met de komst van Jezus zijn vervuld. Daaruit blijkt dat Hij de reeds lang beloofde Messias is. De drie ambten zijn dus niet meer te vinden binnen het huidige Jodendom namelijk het ambt van de profeten, priesters en de koningen. Christus is de Gezalfde: Hij is de hoogste Profeet, de grote Priester en eeuwige Koning.
Luther zou zeggen dat door de komst van Jezus de Schrift vervuld is. Alles draait om Hem. De tempeldienst en profetie wezen naar Hem. Door Zijn komst werd zowel de tempeldienst als de profetie om die reden overbodig. Daarom werd de tempel verwoest en zweeg de profetie. Met Zijn komst is de Openbaring voltooid. Wie in Hem gelooft, heeft het eeuwige leven.
2) De moed tot waarheid
Michel Foucault
Dit is een bundel collegedictaten van de colleges die Michel Foucault (1926-1984), een frans filosoof gaf omtrent het spreken van de waarheid. Foucault wilde weer terug naar het vrijmoedig spreken (in Grieks parresia: alles zeggen) uit de klassieke oudheid. Veelal durft men niet de waarheid te spreken. Men durft niet tegen de mening van de meerderheid in te gaan en te zeggen wat men vindt. Vrijmoedig spreken is dus een deugd. Luther bedreef deze deugd. Hij durfde vrijmoedig te spreken zelfs op de rijksdag te Worms in 1521. Hij was van zichzelf geen held maar hij wist dat hem een sterke Held terzijde stond.
3) Postmoderne fabels
Jean- François Lyotard
Lyotard is de man geweest die het tijdperk van het postmodernisme heeft ingeluid. In onze postmoderne wereld vervagen grenzen. Om die reden zijn de grote verhalen uit. Mensen geloven niet meer in grote verhalen zoals het communisme of de vooruitgang die het modernisme dacht te bieden. Wie echter denkt dat nu de grote verhalen uit zijn er plaats is voor het christendom komt bedrogen uit. Lyotard en veel postmodernen zien het christendom ook als een groot verhaal. Er is geen metafysica (iets boven de zichtbare fysieke werkelijkheid). Wat overblijft is deze fysieke wereld en daar geldt: huisje, boompje beestje. Het leven van alle dag.