Om de liefde, voor de troon
Het dynastieke avontuur van
prinses Irene en prins Carlos Hugo
(1964-1980)
Daniela Hooghiemstra
Irene koos voor Carlos Hugo en stapte ze weg uit het Nederlandse koningshuis. Daarmee schoof ze haar taak door naar prinses Margriet. Sindsdien is ze altijd op de achtergrond gebleven. Hooghiemstra doet een boekje open over het leven van Irene. Haar naam betekent vrede een wens die Juliana en Bernard uitte net voor de oorlog. Toch heeft haar leven geen vredig verloop gekend. Dat maakt dit boek beschreven door Daniela Hooghiemstra duidelijk. Het boek laat ook zien hoe de democratie steeds meer greep kreeg op het koningshuis en hoe het koningshuis steeds minder gezag kreeg. De afname van het christendom en de daarmee verbonden afname van de goddelijke taak van het koningshuis heeft hier alles mee te maken.
Een breed historische opzet
Daniela Hooghiemstra is historica en dat is merkbaar. Ze heeft zich grondig verdiept in het leven van Irene en Carlos Hugo en ze plaatst van uit deze competentie hun leven in een breed historische context. Hooghiemstra tekent Irene als een onzeker meisje dat snakt naar vrijheid. Toch gaat ze het avontuur aan met Carlos Hugo een gedreven kandidaat voor de Spaanse troon. Als jong meisje zocht Irene al steun bij bomen en na haar scheiding vond ze liefdevolle en onvoorwaardelijke steun van planten en bomen. Ook haar moeder Juliana kende zulke momenten waarin ze op zoek was naar steun en bijstand. Juliana, haalde het medium Greet Hofmans het paleis binnen... Greet kreeg advies van Boven en gaf veel duistere adviezen aan de onzekere Juliana. Hofmans had Juliana in haar macht. Het leidde zelfs tot een crisis in het huwelijk van Juliana en Bernhard. Hooghiemstra tekent deze achtergrond.
Ook Carlos Hugo krijgt context. Carlos Hugo was namelijk gedoemd om te regeren. Hij kwam uit een adellijk geslacht en stamde zelfs af van de Lodewijks uit Frankrijk. Daar moet je wat mee doen. Blauw bloed kruipt namelijk waar het niet gaan kan. De liefde voor de troon was hem daardoor naar het hoofd gestegen. Bovendien was hij een getrouw aanhanger van de Roomse kerk. Dus een goede kandidaat voor de Spaanse troon. Prinses Irene aan zijn zijde zou hem nog sterker maken in de strijd om de troon. Zijn keuze voor Irene was dus een strategische keuze. Zij ging vooral voor de liefde maar hij voor de troon.
Een te hoge inzet
Voor de verlegen, maar stoere Irene was de avontuurlijke Carlos Hugo, telg uit een eeuwenoud Europees vorstelijk geslacht, de poort naar de vrijheid. De vonk sloeg over. Hij zag in haar een ideale koninklijke medestrijdster om zijn carlistische claim op de troon van Spanje te verwezenlijken. Na de dood van Franco zou er in Spanje weer een koning komen. Dat had Franco beloofd omdat de carlisten hem op het paard hadden geholpen. De vraag was wel wie het zou worden en Carlos Hugo had zijn roots notabene in Frankrijk en niet in Spanje. Hij sprak die taal aanvankelijk niet eens. Om die reden laat hij zich Don Carlos Hugo noemen maar eigenlijk heette had hij alleen Hugo als voornaam. Echter om de carlisten (een monarchale groep die een Spaanse koning wilde hebben uit het geslacht van de Carol, Karels) te winnen voor zich had hij de naam Carlos toegevoegd. Hij ging geregeld naar hun bijeenkomsten op de monts Jutta Of deze naamswijzigingen en activiteiten genoeg zouden zijn voor de troon is de vraag die in het vervolg van het boek een ontluisterend antwoord krijgt.
De slechte afloop
Carlos Hugo streed om de gunst van de dictator Franco met concurrent prins Juan Carlos. Tot die Franco’s favoriet bleek. Carlos Hugo ontpopte zich toen als een revolutionaire strijder. Hooghiemstra tekent de verdere lotgevallen uit het leven van Carlos Hugo en Irene en probeert de gebeurtenissen te duiden. De reden dat Irene afstand moest nemen van de troon was volgens haar dat men op regeringsniveau al snel zag dat er geen grond was om een katholieke prinses uit te sluiten van de troon. Het werkelijke probleem was Carlos’ aanspraak op de troon van een ander land. Nederland kon niet riskeren dat de troon in handen zou komen van een prinses van wie de man tevens koning van Spanje zou worden. Alleen Irene en Carlos zagen dat probleem niet. Wat Carlos Hugo ook niet voldoende besefte was dat door de Franse revolutie de monarchie in het bijzonder en het adeldom in het algemeen al een harde klap had gehad en dat door de opkomst van de liberale democratie in de jaren 60 van de 20ste eeuw het opnieuw opstarten van een koningshuis een (haast) onmogelijke opgave was. Toen zij dat zagen was het sprookje voorgoed voorbij. Opvallend is het dat Carlos Hugo na zijn scheiding van Irene goede contacten hield met Beatrix. Die zijn er gebleven tot zijn dood in 2010. Zijn zoon Carlos Javier zette de strijd voor de troon voort na het aftreden van koning Juan Carlos in 2014, vanwege zijn vele buitenechtelijke relaties die openbaar kwamen.
Ook deze vorsten en koningen zullen eens moeten buigen voor Koning Jezus. Voor Hem zal alle knie zich immers buigen! Zijn wij Hem al te voet gevallen? Is Hij door genade onze Koning geworden?
Wil je de nostalgische hang naar het koningschap proeven en zien waar te hoge met de paplepel ingegoten ambities toe kunnen leiden?
Ga dan naar: https://www.uitgeverijbalans.nl/boeken/om-de-liefde-voor-de-troon/
Het dynastieke avontuur van
prinses Irene en prins Carlos Hugo
(1964-1980)
Daniela Hooghiemstra
Irene koos voor Carlos Hugo en stapte ze weg uit het Nederlandse koningshuis. Daarmee schoof ze haar taak door naar prinses Margriet. Sindsdien is ze altijd op de achtergrond gebleven. Hooghiemstra doet een boekje open over het leven van Irene. Haar naam betekent vrede een wens die Juliana en Bernard uitte net voor de oorlog. Toch heeft haar leven geen vredig verloop gekend. Dat maakt dit boek beschreven door Daniela Hooghiemstra duidelijk. Het boek laat ook zien hoe de democratie steeds meer greep kreeg op het koningshuis en hoe het koningshuis steeds minder gezag kreeg. De afname van het christendom en de daarmee verbonden afname van de goddelijke taak van het koningshuis heeft hier alles mee te maken.
Een breed historische opzet
Daniela Hooghiemstra is historica en dat is merkbaar. Ze heeft zich grondig verdiept in het leven van Irene en Carlos Hugo en ze plaatst van uit deze competentie hun leven in een breed historische context. Hooghiemstra tekent Irene als een onzeker meisje dat snakt naar vrijheid. Toch gaat ze het avontuur aan met Carlos Hugo een gedreven kandidaat voor de Spaanse troon. Als jong meisje zocht Irene al steun bij bomen en na haar scheiding vond ze liefdevolle en onvoorwaardelijke steun van planten en bomen. Ook haar moeder Juliana kende zulke momenten waarin ze op zoek was naar steun en bijstand. Juliana, haalde het medium Greet Hofmans het paleis binnen... Greet kreeg advies van Boven en gaf veel duistere adviezen aan de onzekere Juliana. Hofmans had Juliana in haar macht. Het leidde zelfs tot een crisis in het huwelijk van Juliana en Bernhard. Hooghiemstra tekent deze achtergrond.
Ook Carlos Hugo krijgt context. Carlos Hugo was namelijk gedoemd om te regeren. Hij kwam uit een adellijk geslacht en stamde zelfs af van de Lodewijks uit Frankrijk. Daar moet je wat mee doen. Blauw bloed kruipt namelijk waar het niet gaan kan. De liefde voor de troon was hem daardoor naar het hoofd gestegen. Bovendien was hij een getrouw aanhanger van de Roomse kerk. Dus een goede kandidaat voor de Spaanse troon. Prinses Irene aan zijn zijde zou hem nog sterker maken in de strijd om de troon. Zijn keuze voor Irene was dus een strategische keuze. Zij ging vooral voor de liefde maar hij voor de troon.
Een te hoge inzet
Voor de verlegen, maar stoere Irene was de avontuurlijke Carlos Hugo, telg uit een eeuwenoud Europees vorstelijk geslacht, de poort naar de vrijheid. De vonk sloeg over. Hij zag in haar een ideale koninklijke medestrijdster om zijn carlistische claim op de troon van Spanje te verwezenlijken. Na de dood van Franco zou er in Spanje weer een koning komen. Dat had Franco beloofd omdat de carlisten hem op het paard hadden geholpen. De vraag was wel wie het zou worden en Carlos Hugo had zijn roots notabene in Frankrijk en niet in Spanje. Hij sprak die taal aanvankelijk niet eens. Om die reden laat hij zich Don Carlos Hugo noemen maar eigenlijk heette had hij alleen Hugo als voornaam. Echter om de carlisten (een monarchale groep die een Spaanse koning wilde hebben uit het geslacht van de Carol, Karels) te winnen voor zich had hij de naam Carlos toegevoegd. Hij ging geregeld naar hun bijeenkomsten op de monts Jutta Of deze naamswijzigingen en activiteiten genoeg zouden zijn voor de troon is de vraag die in het vervolg van het boek een ontluisterend antwoord krijgt.
De slechte afloop
Carlos Hugo streed om de gunst van de dictator Franco met concurrent prins Juan Carlos. Tot die Franco’s favoriet bleek. Carlos Hugo ontpopte zich toen als een revolutionaire strijder. Hooghiemstra tekent de verdere lotgevallen uit het leven van Carlos Hugo en Irene en probeert de gebeurtenissen te duiden. De reden dat Irene afstand moest nemen van de troon was volgens haar dat men op regeringsniveau al snel zag dat er geen grond was om een katholieke prinses uit te sluiten van de troon. Het werkelijke probleem was Carlos’ aanspraak op de troon van een ander land. Nederland kon niet riskeren dat de troon in handen zou komen van een prinses van wie de man tevens koning van Spanje zou worden. Alleen Irene en Carlos zagen dat probleem niet. Wat Carlos Hugo ook niet voldoende besefte was dat door de Franse revolutie de monarchie in het bijzonder en het adeldom in het algemeen al een harde klap had gehad en dat door de opkomst van de liberale democratie in de jaren 60 van de 20ste eeuw het opnieuw opstarten van een koningshuis een (haast) onmogelijke opgave was. Toen zij dat zagen was het sprookje voorgoed voorbij. Opvallend is het dat Carlos Hugo na zijn scheiding van Irene goede contacten hield met Beatrix. Die zijn er gebleven tot zijn dood in 2010. Zijn zoon Carlos Javier zette de strijd voor de troon voort na het aftreden van koning Juan Carlos in 2014, vanwege zijn vele buitenechtelijke relaties die openbaar kwamen.
Ook deze vorsten en koningen zullen eens moeten buigen voor Koning Jezus. Voor Hem zal alle knie zich immers buigen! Zijn wij Hem al te voet gevallen? Is Hij door genade onze Koning geworden?
Wil je de nostalgische hang naar het koningschap proeven en zien waar te hoge met de paplepel ingegoten ambities toe kunnen leiden?
Ga dan naar: https://www.uitgeverijbalans.nl/boeken/om-de-liefde-voor-de-troon/
