Samenvatting
Ziek worden van je werk. Een op de zeven werkende Nederlanders overkomt het, maar er rust nog altijd een groot taboe op. Het overkwam ook Florien Vaessen. Op een ochtend stond ze klappertandend onder de douche. Op, uitgeput, helemaal leeg. De dag ervoor was ze nog gewoon aan het werk als manager communicatie op het hoofdkantoor van een grote bank. Vanaf het moment dat ze ziek wordt, beziet ze alles wat ze altijd vanzelfsprekend vond met andere ogen.
Als zoveel mensen ziek worden van hun werk, is dat dan nog wel een individueel probleem? Of zijn we corporate robots aan het worden en is misschien de tijd aangebroken eens te onderzoeken hoe ziekmakend de mechanismen in grote organisaties kunnen zijn? Zijn de plekken waar we werken niet gewoon een maatje te groot geworden? En kunnen de ervaringen van alle werkzieken helpen om ons werk weer wat gezonder te maken?
In Op de bank schetst Vaessen met onderkoelde humor en veel gevoel voor understatement de jungle van de apenrots en hoe we ons daar allemaal op onze eigen manier staande proberen te houden: de survivors en de verbeten kantoortypes, tenenkrommende vergaderingen en hilarische leiderschapsprogramma's - en haar eigen aandeel daarin. Ook de pijnlijke machtsconflicten komen aan bod, net als de mensen die niet meer zeggen wat ze denken en de machteloosheid rondom goede ideeën, die maar niet van de grond lijken te kunnen komen.
Op de bank
Hoe ik ziek werd van mijn werk
Net als een miljoen andere Nederlanders
Meer dan een persoonlijk verhaal
Op de bank is een boek waarin Florien Vaessen verslag doet van haar burn-out. Florien meent dat haar verhaal niet op zichzelf staat. Dat blijkt uit de ondertiteling: Hoe ik ziek werd van mijn werk Net als een miljoen andere Nederlanders. Florien wil dus niet haar levensverhaal vertellen om zo zelf schoonschip te maken maar ze heeft vooral een boodschap. Florien wil duidelijk maken dat onze maatschappij en met name onze werkwijze mensen ziek maakt.
Een nieuw perspectief
In de epiloog stelt ze dat onderzoek aantoont dat we steeds egoïstischer worden en dat we op het werk steeds minder teamplayer zijn. Florien citeert vervolgens Jan Rotmans hoogleraar en een autoriteit op het gebied van transitiekunde. Rotmans stelt dat onze maatschappij de komende tijd zal veranderen van een verticale aangestuurde top-down maatschappij naar een horizontale op samenwerking gestoelde maatschappij. Volgens Rotmans moeten we vooruit naar vroeger: van systeemwaarden terug naar menswaarden. Met dit boek wil ze stem geven aan het openbaar maken van onze ziekmakende samenleving en wijzen op het perspectief wat Rotmans oppert. Die kant moet het op volgens Florien.
Opbouw en stijl van het boek
Het boek kent drie delen: Op de bank (ziek maart -augustus 2012 ), Bij de bank (vastgelopen 1987-2012) Van de bank (beter, september 2012-februari 2014). De stijl van het boek is goed. Daarnaast is Florien ook grappig. Op de bank is een mooie woordspeling voor thuiszitten en van de bank is een mooie woordspeling voor weer beter zijn. Ergens schrijft ze als ze ziek is: het is een feit nu: ik ben omgevallen... Die term werd ook gebruikt in de periode van 2008 en later toen banken dreigden om te vallen.
Goede zelfreflexie
Eerst lijkt de diagnose burnout gesteld te worden. Dat valt Florien zwaar. Later is ze blij dat ze de ziekte van Pfeiffer heeft. Nu is ze tenminste geen looser. Ze durft meer en meer over haar ziekte te spreken. Toch beseft ze dat die twee goed kunnen samengaan. Die gedachte wint het langzamerhand. Florien komt tot de conclusie dat de bank ziekmakend is en de hele sfeer verziekt is. Alles draait om cijfers en systemen en niets om het menselijke Natuurlijk speelt ook de periode mee. In 2012 is de bankcrisis nog gaande. Banen staan op de tocht en wie is de volgende die moet vertrekken? Op de bank is het lezen waard.
Ziek worden van je werk. Een op de zeven werkende Nederlanders overkomt het, maar er rust nog altijd een groot taboe op. Het overkwam ook Florien Vaessen. Op een ochtend stond ze klappertandend onder de douche. Op, uitgeput, helemaal leeg. De dag ervoor was ze nog gewoon aan het werk als manager communicatie op het hoofdkantoor van een grote bank. Vanaf het moment dat ze ziek wordt, beziet ze alles wat ze altijd vanzelfsprekend vond met andere ogen.
Als zoveel mensen ziek worden van hun werk, is dat dan nog wel een individueel probleem? Of zijn we corporate robots aan het worden en is misschien de tijd aangebroken eens te onderzoeken hoe ziekmakend de mechanismen in grote organisaties kunnen zijn? Zijn de plekken waar we werken niet gewoon een maatje te groot geworden? En kunnen de ervaringen van alle werkzieken helpen om ons werk weer wat gezonder te maken?
In Op de bank schetst Vaessen met onderkoelde humor en veel gevoel voor understatement de jungle van de apenrots en hoe we ons daar allemaal op onze eigen manier staande proberen te houden: de survivors en de verbeten kantoortypes, tenenkrommende vergaderingen en hilarische leiderschapsprogramma's - en haar eigen aandeel daarin. Ook de pijnlijke machtsconflicten komen aan bod, net als de mensen die niet meer zeggen wat ze denken en de machteloosheid rondom goede ideeën, die maar niet van de grond lijken te kunnen komen.
Op de bank
Hoe ik ziek werd van mijn werk
Net als een miljoen andere Nederlanders
Meer dan een persoonlijk verhaal
Op de bank is een boek waarin Florien Vaessen verslag doet van haar burn-out. Florien meent dat haar verhaal niet op zichzelf staat. Dat blijkt uit de ondertiteling: Hoe ik ziek werd van mijn werk Net als een miljoen andere Nederlanders. Florien wil dus niet haar levensverhaal vertellen om zo zelf schoonschip te maken maar ze heeft vooral een boodschap. Florien wil duidelijk maken dat onze maatschappij en met name onze werkwijze mensen ziek maakt.
Een nieuw perspectief
In de epiloog stelt ze dat onderzoek aantoont dat we steeds egoïstischer worden en dat we op het werk steeds minder teamplayer zijn. Florien citeert vervolgens Jan Rotmans hoogleraar en een autoriteit op het gebied van transitiekunde. Rotmans stelt dat onze maatschappij de komende tijd zal veranderen van een verticale aangestuurde top-down maatschappij naar een horizontale op samenwerking gestoelde maatschappij. Volgens Rotmans moeten we vooruit naar vroeger: van systeemwaarden terug naar menswaarden. Met dit boek wil ze stem geven aan het openbaar maken van onze ziekmakende samenleving en wijzen op het perspectief wat Rotmans oppert. Die kant moet het op volgens Florien.
Opbouw en stijl van het boek
Het boek kent drie delen: Op de bank (ziek maart -augustus 2012 ), Bij de bank (vastgelopen 1987-2012) Van de bank (beter, september 2012-februari 2014). De stijl van het boek is goed. Daarnaast is Florien ook grappig. Op de bank is een mooie woordspeling voor thuiszitten en van de bank is een mooie woordspeling voor weer beter zijn. Ergens schrijft ze als ze ziek is: het is een feit nu: ik ben omgevallen... Die term werd ook gebruikt in de periode van 2008 en later toen banken dreigden om te vallen.
Goede zelfreflexie
Eerst lijkt de diagnose burnout gesteld te worden. Dat valt Florien zwaar. Later is ze blij dat ze de ziekte van Pfeiffer heeft. Nu is ze tenminste geen looser. Ze durft meer en meer over haar ziekte te spreken. Toch beseft ze dat die twee goed kunnen samengaan. Die gedachte wint het langzamerhand. Florien komt tot de conclusie dat de bank ziekmakend is en de hele sfeer verziekt is. Alles draait om cijfers en systemen en niets om het menselijke Natuurlijk speelt ook de periode mee. In 2012 is de bankcrisis nog gaande. Banen staan op de tocht en wie is de volgende die moet vertrekken? Op de bank is het lezen waard.
