Cornelis Schaink
Melanchtons studie van het Grieksch in verband met zijn humanisme
De inhoud van de proefschrift in vogelvlucht
Dit proefschrift uit 1919 toont aan dat Melanchthon in de traditie van het humanisme stond wat betreft de talen Het proefschrift laat zien dat Melanchton in het klassieke Grieks en het Bijbels Grieks doorkneed was.
Zo gaf hij in1518 een Grammatica uit van het klassieke Grieks. Het is een werk uit zijn jeugd. Zelf dacht hij gering over dit werk. Het boek was helder van opzet en is in Duitsland lange tijd een populaire (geen wetenschappelijke) grammatica geweest (p. 120-122).
Bovendien vertaalde Melanchton diverse Griekse schrijvers uit de klassieke oudheid in het Latijn tijdens zijn docentschap in Wittenberg zoals Plutarchos, Demosthenes en Aristophanes maar ook de brieven van Paulus in de periode van 1519 tot en met 1563 (p 153-155). Dit geeft aan hoe doorkneed hij was in de klassieke talen. Bovendien was het vertalen van de Griekse auteurs in het Latijn een geliefkoosde bezigheid gedurende de hele humanistische periode (p. 155). Kortom Melanchton was op taalkundig gebied een humanist.
Een beoordeling van de insteek van het proefschrift
Wie het proefschrift doorneemt, merkt op dat de schrijver Melanchton ziet als een humanist. Hij promoveerde dan ook in de letteren en wijsbegeerte. Men begrijpt dan ook meteen de eerste stelling van de schrijver waar het volgende gesteld wordt: Melanchton was meer humanist dan theoloog. Dit kan een misverstand veroorzaken. Melanchton was qua taalgerichtheid een humanist maar niet qua mensbeeld. Op dat punt was hij meer theoloog dan humanist. Tevens kwam zijn grote kennis van de grondtalen Melanchthon goed van pas ten aanzien van de theologie die hij ook volop bedreef. Hij was door deze talenkennis instaat om zelfstandig vanuit de grondtekst de Schrift te bestuderen en was niet aangewezen op de traditie van de kerk. Dat maakte zijn theologie verfrissend. Hij was gericht op de Bron en mocht het frisse water van deze Bron doorgeven aan de kerk van de reformatie. Zijn kennis van de grondtalen die hij opdeed als humanist kwam hem en de kerk van de reformatie goed van pas.
Melanchtons studie van het Grieksch in verband met zijn humanisme
De inhoud van de proefschrift in vogelvlucht
Dit proefschrift uit 1919 toont aan dat Melanchthon in de traditie van het humanisme stond wat betreft de talen Het proefschrift laat zien dat Melanchton in het klassieke Grieks en het Bijbels Grieks doorkneed was.
Zo gaf hij in1518 een Grammatica uit van het klassieke Grieks. Het is een werk uit zijn jeugd. Zelf dacht hij gering over dit werk. Het boek was helder van opzet en is in Duitsland lange tijd een populaire (geen wetenschappelijke) grammatica geweest (p. 120-122).
Bovendien vertaalde Melanchton diverse Griekse schrijvers uit de klassieke oudheid in het Latijn tijdens zijn docentschap in Wittenberg zoals Plutarchos, Demosthenes en Aristophanes maar ook de brieven van Paulus in de periode van 1519 tot en met 1563 (p 153-155). Dit geeft aan hoe doorkneed hij was in de klassieke talen. Bovendien was het vertalen van de Griekse auteurs in het Latijn een geliefkoosde bezigheid gedurende de hele humanistische periode (p. 155). Kortom Melanchton was op taalkundig gebied een humanist.
Een beoordeling van de insteek van het proefschrift
Wie het proefschrift doorneemt, merkt op dat de schrijver Melanchton ziet als een humanist. Hij promoveerde dan ook in de letteren en wijsbegeerte. Men begrijpt dan ook meteen de eerste stelling van de schrijver waar het volgende gesteld wordt: Melanchton was meer humanist dan theoloog. Dit kan een misverstand veroorzaken. Melanchton was qua taalgerichtheid een humanist maar niet qua mensbeeld. Op dat punt was hij meer theoloog dan humanist. Tevens kwam zijn grote kennis van de grondtalen Melanchthon goed van pas ten aanzien van de theologie die hij ook volop bedreef. Hij was door deze talenkennis instaat om zelfstandig vanuit de grondtekst de Schrift te bestuderen en was niet aangewezen op de traditie van de kerk. Dat maakte zijn theologie verfrissend. Hij was gericht op de Bron en mocht het frisse water van deze Bron doorgeven aan de kerk van de reformatie. Zijn kennis van de grondtalen die hij opdeed als humanist kwam hem en de kerk van de reformatie goed van pas.